'Ενα υπέροχο άρθρο της κας Μεταξά Μαριάννα-Εκπαιδευτικό της ΣΤ'2 του σχολείου μας

    

   6 Μαρτίου :Παγκόσμια Ημέρα κατά της σχολικής βίας

   Η 6^η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης, δράσης, άρνησης και αντίδρασης κατά της σχολικής βίας. ΄Ερευνες δείχνουν ότι 1 στους 3 μαθητές κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων  θα υποστεί επανειλημμένα και σκόπιμα εκφοβισμό εντός ή εκτός σχολείου. Λεκτική,σωματική,ψυχολογική,σεξουαλική,ηλεκτρονική βία ,με όποια μορφή και αν εκδηλώνεται,πληγώνει, στιγματίζει ,προσβάλλει τoν ψυχισμό του παιδιού που την υπομένει ,χωρίς να φταίει,απλά και μόνο επειδή κάποιοι συμμαθητές του θεωρούν την άσκηση εξουσίας «μαγκιά» και επιβεβαίωση του αρρωστημένου εγώ τους,καθώς αντλούν ευχαρίστηση προκαλώντας πόνο στα θύματά τους.

    Τα αίτια της γέννησης αυτής της συμπεριφοράς θα πρέπει να τα αναζητήσουμε στη χαλάρωση  αξιών και θεσμών που επικρατεί  στην εποχή μας, στα λανθασμένα πρότυπα που προβάλλονται μέσα από την τηλεόραση , στην εξάρτηση από το διαδίκτυο ,στη στάση του οικείου οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος απέναντι στη βία, καθώς τα παιδιά μιμούνται ότι βιώνουν. Δυστυχώς το ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό μας σύστημα, δεν συντελεί στην καλλιέργεια αρμονικών διαπροσωπικών σχέσεων στη σχολική ομάδα, όπου όλοι θα έπρεπε να γίνονται αποδεκτοί και να αισθάνονται ισότιμα μέλη της.

   Εμπλεκόμενοι στο πρόβλημα της σχολικής βίας, είναι όχι μόνο οι θύτες και τα θύματα, μα και όσοι γνωρίζουν και σιωπούν διαιωνίζοντας την ψυχική κακοποίηση των παιδιών που την υφίστανται ,αδυνατώντας να αντιδράσουν.

    Αποδέκτες της θυματοποίησης  είναι οι εύκολοι στόχοι για στιγματισμό, παιδιά “διαφορετικά .” Στην εμφάνιση, στον τόπο καταγωγής ,συνεσταλμένα ,λιγότερο δημοφιλή, με χαμηλή αυτοεκτίμηση και σχολική επίδοση. Φοβούνται να μιλήσουν, θεωρώντας πως η διαμαρτυρία τους δεν θα έχει αντίκρισμα , πως αξίζουν να γίνονται δέκτες της προσβλητικής συμπεριφοράς και των απειλών από τους «δυνατούς»του σχολείου. Ένα «γιατί» βασανίζει την ήδη ευάλωτη ψυχολογία τους και το τραύμα της πληγωμένης ψυχής τους θα αργήσει να επουλωθεί. Kλείσιμο στον εαυτό τους σχολική άρνηση, μαθησιακή πτώση, άγχος, ανασφάλεια, ψυχοσωματικά συμπτώματα ακόμα και κατάθλιψη είναι μερικά από τα επακόλουθα της σχολικής βίας..

  Η πρόληψη και η αντιμετώπιση κρουσμάτων εκφοβισμού αφορά όχι μόνο γονείς εκπαιδευτικούς, μαθητές μα και ολόκληρη την κοινωνία. Χρειάζεται συνεχή επαγρύπνιση και έγκαιρη παρέμβαση από όλους μας. Γιατί η ατιμώρητη έλλειψη σεβασμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα  από τα παιδιά- θύτες, έχει ως επακόλουθο την κατάληξή της παραβατικής συμπεριφοράς σε εγκληματική στην ενηλικίωσή τους.

   Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των παιδιών να νιώθουν ασφάλεια και προστασία στο σχολικό τους περιβάλλον. Να ανακαλύπτουν γνώσεις μαζί με τους δασκάλους τους, να καλλιεργούν σχέσεις ισοτιμίας και εμπιστοσύνης, εφαρμόζοντας αξίες ζωής μέσα σε ένα δημοκρατικό κλίμα αποδοχής ενθάρρρυνσης και αγάπης ,όπου η άσκηση κάθε μορφής βίας θα είναι κατακριτέα.΄Ετσι το παιδί θα νιώθει ελεύθερο να αξιοποιεί τις δυνατότητές του, να ξεδιπλώσει το δυναμικό που κρύβει μέσα του, για να εξελιχθεί σε μια ισορροπημένη προσωπικότητα σεβόμενος πρώτιστα  τον εαυτό του και συνακόλουθα τους συνανθρώπους του. Είναι υποχρέωση δική μας να τους παρέχουμε το σχολείο που ονειρεύονται και δικαιούνται, το σχολείο που –επιτέλους-θα αγαπήσουν!

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ (τεύχος Μαρτίου)